سروده شبیخون... شاعر محمود سیف

** شبیخون**
درنگی  کن  که  بر  دارم    تفنگم
ببندم   من   قطار   پر     فشنگم
زنم  بر  قلب  دشمن  تا  که  بیند
چه غوغایی شده از رزم و جنگم
بیا  بنگر  هم  الوار  و  هم   اکراد
سپاهی صف شکن ازتیپ و هنگم
به  حیله از درون و از برون  کین
شبیخون کرده ما را عرصه  تنگم
بیا  با  هم  ز  این  وادی    برانیم
به  صحرا  شیر  و در  دریا نهنگم
زده   بر     ریشه    ایل   و   تبارم
خدایا    قدرتی     ده   پای   لنگم
لر   و  کرد   و   بلوچی   ای  برادر
دهم   سر‌  در  رهت  چونان پلنگم
کنم  من  پشت  گر بر دشمن دون
نماند   جز   به   عالم   نام    ننگم
اگر   کرکس    زند   پر   بر   دیارم
به   زیر   آرم   عقاب   تیز   چنگم
چه رنگین پرچمی  در  اهتزاز است
سفید  و سبز و سرخ  زیبای رنگم
چه خوش باشد که بر روی مزارم
زند   نعره  به  گیتی   شیر  سنگم
خدایا  سیف   را   از   ملک  ایران
جدا   هرگز   مکن   تا   روز  مرگم
 شعر : محمود سیف. شهریور ۹۴

شعر : سین مثل سیل... محمود سیف

سین مثل سیل
خدا  با   مردم  ما  قهر   کردی
بهارت را به کامش  زهر کردی
مگر ما امتحان ها پس ندادیم
بهایش سیل را  بر شهر  کردی
سلحشوران  لر در جنگ بودیم
لرستان را به  سیلت وهر کردی
کند باران گلستان کوه و صحرا
گلستان را به قحطی بهر کردی
تو دیدی جاده ها از بن خرابند
تو  هم  از بیخ آن را نهر کردی
خراب تو شدیم در لیله  القدر
تو ما را مضحکه در دهر کردی
به زور آوردی و اینجا نشاندی
به کابینش تو آب را مهر کردی
نوشتی  طالع عالی  جهان  را
رسید ایران فلاکت ظهر کردی
محمود سیف_ ۱۴فروردین۹۸