ویژگی های یک استاد موفق

«تدریس موفق در دانشگاه سرآمد»*

دکتر محمد رضا ضیائی بیگدلی

(ویژگی های یک استاد موفق)

«مسلماً تدریس موفق، ابتدا دانشجویان موفق را سرآمد می کند و در انتها ، دانش آموختگان موفق و سرآمد را به جامعه تقدیم می‎دارد که طی این فرآیند ، هم موجب موفقیت و تعالی شخصی دانش آموختگان و هم موجب پیشرفت و توسعۀ جامعه ای می‌شود که آن دانش آموختگان متعلق به آن هستند».
دکتر محمدرضا ضیایی بیگدلی استاد بلامنازع حقوق بین الملل کشورمان که بی شک یکی از پرسابقه ترین و موفق ترین اساتید حقوق بین الملل ایران بوده و هستند و مورد ستایش قاطبه دانشجویان و همکاران ایشان می باشند، در نوشته ای ارزشمند تجربیات چهل ساله خود را از تدریس و نظام آموزشی صحیح بیان نموده اند. اینجانب که افتخار تلمذ شش ساله در خدمت ایشان را داشته ام توفیق آن را داشتم تا از نزدیک شاهد سجایای اخلاقی ایشان در امر آموزش و به خصوص اهتمام ایشان در انتقال ارزشمندترین دانسته های خود به دانشجویان باشم. «تدریس موفق در دانشگاه سرآمد» نام مقاله ای است که دکتر محمدرضا ضیایی بیگدلی در همایشی معتبر آن را ارائه کردند و این افتخار را به بنده دادند تا برای اولین بار این مقاله در وبلاگ حقوق بین الملل عمومی علامه طباطبایی منتشر شود. ضمن تشکر از ایشان که در بسیاری از برهه ها این دانشجوی همیشگی خود را لایق الطاف خود دانستند از شما دعوت می کنم این نوشتار ارزشمند را در ادامه مطلب مطالعه فرمایید. مطالعه این مقاله خصوصا برای اساتید جوان در رشته های مختلف علوم می تواند مسیر سعادت در امر آموزش را سهل تر و کوتاه تر نماید.

ادامه نوشته

عوامل طلاق در ايران كدام‌ ها هستند؟

 

 روزنامه تهران امروز: بر اساس اعلام رسمی سازمان ثبت احوال کشور هر ساعت 16طلاق در کشور به ثبت می‌رسد. این رقم از آنجا نگران کننده است که در سال 91 هم آمار طلاق نسبت به سال گذشته اش بیش از 7درصد رشد داشته است.

بررسی آمار 10سال گذشته طلاق در کشور هم نشان می‌دهد که این آمار همیشه رو به افزایش بوده است. همین موضوع موجب نگرانی خانواده‌ها و کارشناسان شده است. اما واقعا چه شده که خانواده‌های ایرانی تا این اندازه تن به طلاق داده‌اند. طلاقی که تا سال‌ها جزو خط قرمزهای خانواده‌ها به حساب می‌آمد چرا زیاد شده است؟ ضرب‌المثل عروس باید با لباس سفید به خانه بخت برود و با لباس سفید برگردد انگار این روزها دیگر کشش گذشته را ندارد.

دکتر امیرهوشنگ مهریار مشاور خانواده و روانشناس برجسته درباره طلاق می‌گوید: درگذشته در کشورهایی مانند ایتالیا طلاق به دلیل مخالفت کلیسا ممنوع بود اما جریان نوگرایی کار خود را کرده و تغییر بزرگی در این مقوله طلاق به وجود آورد. طلاق یکی از پروسه‌هایی است که به صورت 100درصد ریشه کن نخواهد شد زیرا در جامعه ای که ازدواج وجود دارد باید انتظار طلاق نیز در آن وجود داشته باشد. همچنین با تغییراتی که در جامعه صورت گرفته و انگ و خطرات آن کم می‌شود، به طبع طلاق نیز آسان تر خواهد شد.

ادامه نوشته

فهرست مصاديق محتوای مجرمانه

فهرست مصاديق محتوای مجرمانه

موضوع ماده 21 قانون جرايم رايانه اي

 

 الف ) محتوا علیه عفت و اخلاق عمومی

1. اشاعه فحشاء و منكرات. ( بند2 ماده6 قانون مطبوعات )

2. تحريك ، تشويق ، ترغيب ، تهديد یا دعوت به فساد و فحشاء و ارتکاب جرایم منافی عفت یا انحرافات جنسی. ( بند ب ماده 15 قانون جرائم رایانه ای و ماده 639  قانون مجازات اسلامی )  

3. انتشار ، توزیع و معامله محتواي خلاف عفت عمومی. ( مبتذل و مستهجن )  ( بند 2 ماده 6 قانون مطبوعات و ماده 14 قانون جرائم رایانه ای )

4. تحريك ، تشويق ، ترغيب ، تهديد يا تطميع افراد به دستيابي به محتويات مستهجن و مبتذل. (  ماده 15 قانون جرایم رایانه ای )

5. استفاده ابزاري از افراد ( اعم از زن و مرد ) در تصاوير و محتوا ، تحقير و توهين به جنس زن ، تبليغ تشريفات و تجملات نامشروع و غيرقانوني. ( بند 10 ماده6 قانون مطبوعات )

 

ب ) محتوا علیه مقدسات اسلامی

1. محتواي الحادي و مخالف موازين اسلامي ( بند1ماده6 قانون مطبوعات )

2. اهانت به دين مبين اسلام و مقدسات آن ( بند 7 ماده 6 قانون مطبوعات و ماده 513 قانون مجازات اسلامی )

3. اهانت به هر یک از انبیاء عظام یا ائمه طاهرین ( ع ) یا حضرت صدیقه طاهره ( س ) (  ماده 513  قانون مجازات اسلامی )

4. تبليغ به نفع حزب گروه يا فرقه منحرف و مخالف اسلام ( بند 9 ماده 6 قانون مطبوعات )

5. نقل مطالب از نشریات و رسانه ها و احزاب و گروه هاي داخلی و خارجی منحرف و مخالف اسلام به نحوي كه تبليغ از آنها باشد. ( بند 9 ماده 6 قانون مطبوعات )

6. اهانت به امام خميني ( ره ) و تحريف آثار ايشان ( ماده 514  قانون مجازات اسلامی )

7. اهانت به مقام معظم رهبري ( امام خامنه ای ) و سایر مراجع مسلم تقليد ( بند 7 ماده 6 قانون مطبوعات )

 

ج ) محتوا علیه امنیت و آسایش عمومی

1. تشكيل جمعيت ، دسته ، گروه در فضای مجازی ( سایبر ) با هدف برهم زدن امنيت كشور. ( ماده 498  قانون مجازات اسلامی )

2. هر گونه تهديد به بمب گذاري. ( ماده 511  قانون مجازات اسلامی  )

3. محتوايي كه به اساس جمهوري اسلامي ايران لطمه وارد كند. ( بند 1 ماده 6 قانون مطبوعات  )

4. انتشار محتوا عليه اصول قانون اساسي. ( بند 12 ماده 6 قانون مطبوعات )

5. تبليغ عليه نظام جمهوري اسلامي ايران. ( ماده 500  قانون مجازات اسلامی  )

6. اخلال در وحدت ملی و ايجاد اختلاف مابين اقشار جامعه به ويژه از طريق طرح مسائل نژادي و قومي. ( بند 4 ماده 6 قانون مطبوعات )

7. تحريك يا اغواي مردم به جنگ و كشتار يكديگر. ( ماده 512  قانون مجازات اسلامی  )

8. تحريك نيروهاي رزمنده يا اشخاصي كه به نحوي از انحا در خدمت نيروهاي مسلح هستند به عصيان ، فرار، تسلم يا عدم اجراي وظايف نظامي. ( ماده 504 قانون مجازات اسلامی  )

9. تحريص و تشويق افراد و گروه ها به ارتكاب اعمالي عليه امنيت ، حيثيت و منافع جمهوري اسلامي ايران در داخل يا خارج از كشور. ( بند 5 ماده 6 قانون مطبوعات )

10. تبليع به نفع گروه ها و سازمانهاي مخالف نظام جمهوري اسلامي ايران ( ماده 500 ق م.ا )

11. فاش نمودن و انتشار غیرمجاز اسناد و دستورها و مسايل محرمانه و سري دولتي و عمومي. ( بند 6 ماده 6 قانون مطبوعات و مواد 2و3 ‌قانون مجازات انتشار و افشاي اسناد محرمانه و سري دولتي و ماده 3 قانون جرائم رایانه ای )

12. فاش نمودن و انتشار غیرمجاز اسرار نيروهاي مسلح. ( بند 6 ماده 6 قانون مطبوعات )

13. فاش نمودن و انتشار غیرمجاز نقشه و استحكامات نظامي. ( بند 6 ماده 6 قانون مطبوعات )

14. انتشار غیرمجاز مذاكرات غيرعلني مجلس شوراي اسلامي. ( بند 6 ماده 6 قانون مطبوعات )

15. انتشار بدون مجوز مذاكرات محاكم غيرعلني دادگستري و تحقيقات مراجع قضايي. ( بند 6 ماده 6 قانون مطبوعات )

16. انتشار محتوای که از سوی شورای عالی امنیت ملی منع شده باشد.

 

ادامه نوشته

اگرهر كس به اندازه فهمش سخن مي گفت

 

وه که چه سکوتی دنیا را فرا می گرفت...

از: دکتر محمود سریع القلم ؛ استاد علوم سیاسی در دانشگاه شهید بهشتی

میانگین مردم ایرانی‌ تقریبا در مورد

همه چیز و همه کس اظهار نظر می‌کنند

که بعضاً با قاطعیت است.

عبارات من نمی‌دانم، من اطلاع ندارم، من به اندازه کافی اطلاع ندارم، من مطمئن نیستم، من باید سئوال کنم، من باید فکر کنم، من شک دارم، من در این باره مطالعه نکرده‌ام، من این شخص را فقط یک بار دیده‌ام و نمی‌توانم در مورد او قضاوت کنم، من در مورد این فرد اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فردا پس از مطمئن شدن به شما خبر می‌دهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیده نیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است. تصور کنید اگر بسیاری از ما این گونه با هم تعامل کنیم، چقدر کار قوه قضائیه کم می‌شود. چقدرزندگی ما اخلاقی‌تر می‌شود و از منظر توسعه یافتگی چقدر جامعه تخصصی‌تر می‌شود.

در چنین شرایطی، خبرنگار تلویزیون در مورد برنامه هسته‌ای، نظر راننده تاکسی را نخواهد پرسید. اقتصاد‌دانی که یک مقاله پزشکی را خوانده، خود درمانی نخواهد کرد و شیمی‌دانی که هر روز روزنامه‌ها را می‌خواند در مورد آینده اقتصاد ایران و وضعیت سیاسی چین اظهار نظر نخواهد کرد؛ چه سکوتی برقرار می‌شود! و همه به خود و مثبت و منفی برنامه‌های خود می‌پردازند و کمتر سراغ سر در‌آوردن از کارهای دیگران می‌روند؛ غیبت کم می‌شود و تهمت و توهین به حداقل می‌رسد.. یک دلیل ‌این که تولید ناخالص داخلی‌ آلمان بیش از دو برابر جمع تولید ناخالصداخلی ۵۵ کشور مسلمان است، این به خاطر تمرکز مردم به کار و فعالیت وکوشش‌های فردی است.اتفاقا چون بسیاری از ما برای خود کم وقت می‌گذاریم و خود را کشف نمی‌کنیم، به بیرون از خودمان و توجه دیگران نیازمند می‌شویم. به همین دلیل، نمایش دادن در میان ما بسیار جاری و قدرتمند است، چون در مورد خود نمی‌توانیم پنجاه صفحه بنویسیم، از انتقاد حتی انتقادی ملایم، خشمگین می‌شویم، چون احساسی بار می‌آییم و بنابر‌این ضعیف هستیم، اعتماد به نفسمان کم است.عموما ظاهر خود را می‌آراییم و در مخزن باطن ما، سه قفله باقی می‌ماند. افراد ضعیف جامعه ضعیف را به ارمغان می‌آورد. در برابر کم حرف زدن و کم قضاوت کردن، فکر و دقت قرار می‌گیرد. ارزش هر انسان مساوی با مقدار زمانی است که برای فکر، کشف خود و خلاقیت اختصاص می‌دهد. سکوت فراوان بهترین فرآورده کم قضاوت کردن است. در این مسیر، محتاج کتاب خواندن، گفت‌و‌گو و مناظره هستیم. با آگاهی و دانش می‌توان انسان بهتری بود و به همین دلیل، نیازمند آموزش هستیم. به امید روزی که تلویزیون کشور برای ارائه دیدگاه در ۲۵ موضوع مختلف از یک نفر استفاده نکند .                        با تشکر از خانم زهرا جعفری به خاطر ارسال مطلب ارزنده اشان   ..

حقوق بین‌الملل خصوصی

پیشینه حقوق بین‌الملل خصوصی

اصطلاح حقوق بین‌الملل خصوصی نخستین بار در ۱۸۳۴/۱۲۵۰ به‌کار رفت، اما برخی موضوعات و مباحث آن پیشینه‌ای کهن دارد. [۱] [۲]

مثلا، تقسیم ساکنانِ یک کشور به اتباع و بیگانگان، در دوران باستان نیز وجود داشته است.

امروزه پیشرفت فنّاوری، سرعت مبادلات و سهولت رفت‌وآمد، سبب شده است که روابطِ خصوصیِ افراد به قلمرو یک کشور و اتباع یک کشور انحصار نیابد و حضور یک یا چند عنصر خارجی در این روابط، حقوق خصوصی را بیش از پیش از عرصه حقوق داخلی به سوی حقوق بین‌الملل کشانده است.

برای نمونه، توسعه روزافزون تجارت بین‌الملل به منشعب شدن حقوقِ تجارتِ بین‌الملل (مجموعه قواعد حاکم بر امور تجاری در جامعه بین‌الملل) از حقوق بین‌الملل خصوصی انجامیده است. [۳] [۴] [۵]

 

جایگاه حقوق بین‌الملل خصوصی

جایگاه مهم حقوق داخلی و ملی در وضع قواعد این شاخه از حقوق و صبغه عمومی داشتن برخی مباحث آن (مثل تابعیت)، موجب تشکیک برخی حقوق‌دانان در دو وصف «بین‌المللی» و «خصوصی بودن» آن و انکار این شاخه از حقوق شد.

شماری دیگر، عنوان دیگری را پیشنهاد کردند یا آن را از شاخه‌های حقوق خصوصی یا حقوق مختلط انگاشتند. [۶] [۷] [۸] [۹] [۱۰]

امروزه اختلاف‌نظر حقوق‌دانان نه درباره عنوان این رشته، بلکه درباره مباحث آن است.

درباره محور بودن مبحث «تعارضِ قوانین»، همه نظامهای حقوقی اتفاق‌نظر دارند، حتی برخی بر حقوق بین‌الملل خصوصی این عنوان را نهاده‌اند. [۱۱] [۱۲] [۱۳] [۱۴]

 

منابع و موضوعات حقوق بین‌الملل خصوصی

منابع حقوق بین‌الملل خصوصی عبارت‌اند از: منابع داخلی، شامل قانون، رویه قضایی، عرف، و آرای علمای حقوق (دکترین)؛ و منابع بین‌المللی، شامل عهدنامه‌های بین‌المللی (قراردادهای دو و چند جانبه)، رویه قضایی بین‌المللی، عرف بین‌المللی و اصول کلی بین‌المللی. [۱۵] [۱۶]

در منابع حقوق بین‌الملل خصوصی، علاوه بر تعارض قوانین، از موضوعاتی چون تابعیت، اقامتگاه، وضع بیگانگان، و تعارض دادگاهها بحث می‌شود.

تابعیت

تابعیت، که به معنای رابطه سیاسی، حقوقی...

ادامه نوشته

حقوق سازمان های بین الملل

حقوق سازمان های بین المللی ( پرسش و پاسخ)

1- روند تشکیل سازمانهای بین المللی را به اختصار بیان کنید؟

تجارت و ارتباطات روز افزون بین المللی باعث پیدایش و توسعه سازمانهای بین المللی بوده است، به همین دلیل نهادی به نام «کنسول» تشکیل شد که وظیفۀ آن حمایت از اتباع کشور متبوع خودش بود اما این نهاد یک وظیفۀ غیر سیاسی داشت. بنابراین کشورها افراد دیگری را به عنوان نمایندۀ سیاسی کشور خویش به نام «سفیر» به خارج اعزام می کردند که وظیفۀ اصلی آن حل مسایل سیاسی و منافع سیاسی دولت متبوع خودش بود؛ از قرن پانزدهم سفیرها دایمی شد و سفارت‌خانه‌ها به وجود آمد.

به مرور زمان، گسترش روابط بین المللی و پیچیدگی آن، ناتوانی سفرای دایم را در حل مسایل جهانی و منطقه‌ای آشکار ساخت و در برخی موارد، اختلافات نه تنها در برگیرنده دو کشور بود، بلکه چندین کشور را شامل می‌شد. به همین دلیل برای حل این اختلافات کنفرانس ایجاد شد، که این کنفرانس ها متشکل از نمایندگان کشورها بودند.

اما به دلایل عیب هایی که کنفرانس داشت، نهادی دیگری به نام «اتحادیه» به وجود آمد که این اتحادیه‌ به دو دسته تقسیم شده است:

1-    اتحادیه های بین المللی خصوصی که از اشخاص و انجمن ها ایجاد شد.

2-    اتحادیه های بین المللی عمومی که دولت ها آن را ایجاد نمودند.

که در نتیجه اتحادیه‌های گوناگونی در زمینه‌های مختلف به وجود آمد که از جمله آنها را می توان به «اتحادیه جهانی پست»، «اتحادیه بین المللی حمل و نقل راه آهن»، «دفتر بین المللی بهداشت عمومی»، «اتحادیه بین المللی شکر»، «مؤسسه بین المللی کشاورزی» و ... اشاره نمود و همین اتحادیه‌ها سرآغازی برای پیدایش سازمان‌های بین المللی کنونی به شمار می آیند.

 

2- پس از تعریف سازمان های بین المللی، ویژگی‌های آن را نیز بر شمرده و شرح دهید؟

سازمان‌های بین المللی به تجمعی از دولت‌ها اطلاق می‌شود که بر اساس یک سند تأسیس (معاهده) تشکیل می‌شود و اعضای آن اهداف مشترکی را در چهارچوب نهادها و کارگزاری‌های ویژه با فعالیت مستمر و مداوم دنبال می‌کنند.

ویژگی های سازمان عبارت است از:

1- اجتماع دولت‌ها

سازمان‌های بین‌ المللی از اجتماع دولت‌ها تشکیل می‌شود که سند تأسیس سازمان را تصویب کرده‌اند. هرچند اعضای تشکیل دهنده سازمان‌های بین المللی معمولاً از دولت‌ها هستند، اما سازمان‌هایی با موجودیت‌های غیر دولتی نیز وجود دارد که غیر از دولت‌ها نیز در آن عضویت دارد، مثل سازمان بین المللی کار که علاوه بر نمایندگان دولت‌ها، نمایندگان اتحادیه‌های کارگران و کارفرمایان می توانند در مذاکرات شرکت و اتخاذ تصمیم سهیم باشند.

2- تصویب سند تأسیس

برای اینکه سازمان تأسیس شود، باید سند تأسیس نیز تصویب شود. هرگونه تجمع دولت‌ها بدون تصویب سند تأسیس نمی تواند منجر به تشکیل یک سازمان بین المللی شود. تأسیس سند تصویب ممکن است متفاوت باشد که این تفاوت ناشی از خود سند می‌باشد. در برخی از سازمان‌ها، سند تأسیس با تصویب تعداد محدودی از دولت‌ها، یا با اکثریتِ دولت‌ها و یا با تصویب کلیه دولت‌ها لازم الاجرا می‌شود و در مواردی نیز با تصویب چند کشور خاص همراه با اکثریت دولت‌ها لازم‌الاجرا می‌شود.

تصویب سند تأسیس منجر به دو امر می‌شود:

1-  اعلام موجودیت سازمان: با تأسیس سازمان‌های بین المللی ضرورتاً معاهدات چند جانبه صورت می گیرد که بخش مهمی از حقوق سازمان‌های بین المللی را تشکیل می دهد.

2-  احراز شخصیت حقوقی و بین المللی:  تصویب اساسنامه به سازمان بین المللی شخصیت حقوقی بخشیده، آن را از حقوق و تکالیف خاصی برخوردار می‌کند. شخصیت حقوقی به سازمان‌ها استقلال داده و انها را از دولت‌های به وجود آورندۀ آن متمایز می‌سازد.

3- اهداف مشترک

اهداف سازمان در واقع قلمرو فعالیت آن را مشخص می‌سازد. سازمان‌ها بر اساس اهدافی که دنبال می‌کنند به دو دسته تقسیم می شوند:

1-  سازمان‌‌های بین المللی با اهداف عام؛ که دارای چندین هدف می‌باشد و در بخش‌های مختلفی فعالیت می‌کنند. از جمله این سازمانی‌ که اهداف عام و وسیعی را دنبال می‌کند سازمان ملل متحد می‌باشد.

2-  سازمان‌های بین المللی با اهداف خاص؛ این سازمان‌ها در یک بخش خاص فعالیت می‌کنند. مانند سازمان‌هایی که اهداف نظامی دارند (ناتو، پیمان ورشو، سنتو و...) سیاسی (جنبش عدم تعهد، سازمان کنفرانس اسلامی و...)، اقتصادی (اوپک، جامعه اقتصادی اروپا، آ. سه. آن و...) فرهنگی (یونسکو و...).

4- وجود ارکان و کارگزاری های خاص

سازمان‌های بین المللی علاوه بر تجمع دولت‌ها، برخورداری از سند تأسیس و اهداف مشترک، برای رسیدن به اهداف خود باید دارای ارکان و کارگزاری های خاص باشد که این ارکان بستگی به سند تأسیس دارد ولی هر سازمان با هر هدف و ترکیبی که باشد، می‌بایستی حداقل دارای دو رکن یا ارگان اساسی باشد:

1-    دبیر خانه: که برای هماهنگ کردن فعالیت دولت‌های عضو و ثبت مکاتبات و تبادل مراسلات می‌باشد.

2-    مجمع عمومی: که برای تجمع و گردهم‌آیی دولت‌های عضو می‌باشد.

5- تداوم و استمرار فعالیت

تلاش دایمی و مستمر اعضای یک سازمان، پشتوانۀ تحقق اهداف آن سازمان است. چون اهداف سازمان جهانی است، باید فعالیت سازمان دایمی، بلند مدت و مستمر باشد. بدین جهت، اغلب سازمان‌ها مدت مشخصی را برای فعالیت خود تعیین نکرده اند.

ادامه نوشته